Cuma akşamı apar topar gidilip beğenilen spor salonunda bebeğimizle beraber bütün salon gezildikten sonra karar verdik ve yazıldık. Artık daha sağlıklı bir yaşam gerekiyordu. Zaten 1 yıldır özlemini duyduğum havuza daha hamileyken babası söz vermişti doğumdan sonra beni yüzdüreceğüne dair. Ki sözünü de tuttu. Tuttu tutmasına ama 2 aylık bebeğimi bırakıp nasıl yüzeceğimi hala düşünmekteydim. Pazar günü yeni ayakkabılar, mayolar alındıktan sonra beyim:) ve Saner'le beraber salona gittik. Girmeden önce karnını doyurdum, altını aldık, uyumadı ama neyse diyip girdik salona. Yeni bir yere gittiğinizde herkes size bakıyor gibi gelir ya o gün bütün gözler üzerimizdeydi. Çünkü ben havuzda yüzerken şezlonga uzanmış babasının kucağında annesini izleyen 2 aylık bir bebek vardı. Herşey normal görünüyordu, birkaç tur daha atayım derken fazla da kendimi yormamak adına havuzdan çıktım. Ne olduysa ben giyinip hazırlanana kadar olmuş. 15 dk sonra kocamı aradım ki sinirli bir ses, "biz çıktık bile, aşağıdayız". Of dedim içimden sanırım havuz maceram bu kadar, biberona alışana kadar sen bebeğini emzir, uyut, altını temizle. Sanırım artık yavaş yavaş emzik ve biberona alıştırmalıyım. Arabaya indiğimde anladım ki durum gerçekten feci. Hemen emzirmeye başlasam da emerken ağlıyor Saner. Kocada surat bir karış. Eve geldik, hala sakinleşemiyor, attık banyoya ve huzura erdik ikimizde. Hemen pompayı tektar denedim, emzikleri dezenfekte ettim alıyor mu denemek için. Evet aldı, sanırım artık yavaş yavaş başlayacağım pompaya ve göbek kordonunun düşüşü gibi er ya da geç bebeğimle aramızdaki bir bağı da yavaş yavaş kopuşunu hüzünle izleyeceğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder