8 Ağustos 2010 Pazar

Gündüzlerde ayrı düştükten sonra..


5 Temmuz sabahına kadar geçen her saniyede fikrimi değiştirip durdum işe başlamak konusunda. Her gece karar verip, sabaha değiştirdim kararımı. Ve 5 Temmuz sabahı 06:00'da uyanıp, karnını doyurup, giydim topuklu ayakkabılarımı. Babaannen kapıyı çaldı, uyuttum seni, tam çıkmak üzereydim evden "bir kere daha bakayım" dedim kapının ucundan. Dememek gerekiyormuş. Gözlerim yaşlı bıraktım seni, sen daha farkında değilken hiçbir şeyin. Herkes nasıl işe başlıyorsa ben de başlarım dedim, bu sefer bir konuda çok da başarılı olamadığımı düşünüyorum. Ne zordu ilk iş günüm. Şimdi alıştım mı? Hayır tabi. Hala gözlerim yaşlı, akşamları koşarak geliyorum yanına. Babandan, babaannenden dinliyorum gün içinde yaptıklarını. Gün içinde fotograflarını çekip gönderiyorlar.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder