29 Ağustos Cumartesi akşamı. Sıradan sayılabilecek, geniş bir aile yemeği planı... Ve bu plana dahil olan biz senin müjdeni alan şaşkın aile fertleri... Babanın, anannene ve babannene yönelttiği, "bizlerin doğduğu günü hatırlıyor musunuz?, O ilk doğum anını hatırlıyor musunuz? Neler hissetmiştiniz? Heyecanlanmış mıydınız? gibi ardı arkası kesilmeyen soruların arasında... Anne ve babanın fısıldaşması... Fısıltının ardından annenin dudaklarından dökülen "bizim bir haberimiz var size... biz bebek bekliyoruz" haberi. Bir kaç saniyeliğine zamanın donduğu, dudaktan dökülenin beynimize gidip bir algı yaratması için beklenen o an... doğru mu duydum acaba diye birbirinin gözünün içine bakan aile fertleri... ilk algıyı yakalayıp çözülen, çözülüşünü haykıran bir ben... bir teyze... ve sarmaş dolaş büyük bir aile...
Evet kuzum. Bu büyük ailenin en "küçük" üyesisin sen. Mutluluğumuza mutluluk katan, şaşırtan, ağlatan, çığlık attırtan, bizi birbirimize daha çok kenetleyen bir minik mucizesin sen. Hoşgeldin sen.
Ne çok anlamlar yükledin hayatımıza biliyor musun, hissediyor musun?
İşte ben bu anlamları-kazanımları yazmak için buradayım. Şaşkınlıktan ne yapacağını bilemeyen anne ve babana bir "küçük"hatıra bırakabilmek için buradayım...
bekliyoruz... sağlıkla gelmen dileğimle...
::teyze'n::
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder